Σε έναν κόκκινο τοίχο με μαύρη μπογιά,
έναν πρίγκιπα ψάχνω με το βλέμμα ψηλά.
Μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά…
Το χέρι σφιχτά μου κρατάει τις νύχτες,
διαψεύδει προφήτες, προδίδει τους θύτες,
κλοτσάει και διώχνει αλήτες κομήτες,
τα μάτια όταν κλείνω περπατάει στις μύτες.

Γλυκέ πρίγκιπα μου
απλώνεις το φως στη σκιά μου,
με τη θλίψη μου παίζεις κρυφτό.
Τον τοίχο σου αφήνεις για λίγο κενό
και μαζί μου χορεύεις ταγκό.

Στον κόκκινο τοίχο η μαύρη μπογιά,
με μια πνοή παίρνει σάρκα και οστά,
και δεν έχει με σένα καμία διαφορά…
Περίμενα τόσο τώρα δεν θα λυγίσω,
επιτέλους μπορώ το κακό να ξορκίσω.
Απ’τις τρεις μου ευχές μόνο μια θα κρατήσω
μικρά και μεγάλα κοντά σου να ζήσω.